Culturele dag en de dag van barmhartigheid

Dit reisverslag is opgedeeld in twee stukken. De donderdag is geschreven door Joyce en de vrijdag door Hao.

Donderdag werden we om 7 uur gewekt door de dames van het gastgezin. "Mädchen aufstehen" klonk het vanuit de keuken. De dames waren al druk bezig met het ontbijt. De wekker was niet gegaan en om 10 over half 8 moesten we eigenlijk klaar zijn, dus we moesten ons een beetje haasten met het klaarmaken voor de dag. Ons ontbijt bestond uit een hele tafel vol eten; kaas, komkommer, vleeswaren, tomaat, vis, broodjes, verschillende yoghurt toetjes en natuurlijk een heerlijke bak kawa (koffie) met verse melk van de koe op het gras tegenover het huis. Uiteindelijk moesten we nog erg haasten om op tijd te komen en dat is bijna gelukt. Hoewel we woensdag hadden afgesproken om allemaal aan de rechterkant in de kerk te zitten, ploften we neer aan de linkerkant. Maar dat kon ons weinig schelen, want we waren er. Bovendien konden we alles goed zien, want niemand zat voor ons.

Na de mis in het Nederlands, vertrokken we naar een kasteel in de buurt. We begonnen onze rondleiding in de kapel van het kasteel. Hier hebben wij een stukje van de rozenkrans gebeden. Ik met mijn nieuwe rozenkrans, mijn aanwinst van Częstechowa. Na dit gebed kregen wij een rondleiding door het kasteel. Deze ging voornamelijk over de geschiedenis van het kasteel, de families die er gewoond hebben en de oude voorwerpen uit die tijd. De rondleiding was natuurlijk in het Pools, maar gelukkig is pastoor Skiba een goede vertaler. Dat Pools zijn moedertaal is, is goed te merken. Een keer heeft hij een uitleg naar ons toe in het Pools gedaan en dacht dat wij het wel konden verstaan. De gids zei daarop, dat hij het goed heeft onthouden. We hebben hier allen erg om gelachen. De rondleiding eindigde in de tuin en daar hadden we vrije tijd. We hebben heerlijk kunnen ontspannen in het park van het kasteel.

Helemaal uitgerust, gingen we weer de bus in. De bus stopten bij een houten kerkje dat volledig zwart geschilderd is. Hier zijn we naar binnen gegaan. Binnen zagen we dat de muren helemaal beschilderd waren. Uit de uitleg van de aanwezige priester, een oud studiegenoot en vriend van Pastoor Skiba, bleek dat deze schilderingen waren voor mensen die niet konden lezen en schrijven. Alle schilderingen waren bijbelverhalen die zo waren uitgebeeld, dat het ook voor deze mensen duidelijk was. De eerste schilderingen dateerden uit 1680. Naast bijbelverhalen, waren ook vele bijbelse personen geschilderd. De priester zou uren over de kerk kunnen vertellen, maar helaas hadden we niet veel tijd. We moesten verder naar een miniaturenpark.

Daar aangekomen gingen we eerst eten. We aten schnitzel, patat en koolsalade. Helaas zijn Poolse mensen fan van tijm, maar dat mocht de pret niet drukken. Na het eten gingen we het park binnen. In het park stonden miniaturen van verschillende katholieke kerken, bijvoorbeeld de Sint Pieter in Rome en ook de kerk die wij in Nysa hadden bezocht. Hierna waren we helemaal klaar voor de voetbalwedstrijd Nederland tegen Polen.

Deze wedstrijd overtrof al onze verwachtingen. Hoewel we hadden gerekend op een grasveld waar we tegen een groepje Polen zouden spelen, stopten we bij een voetbalclub. Onderweg naar de kleedkamers liepen we langs een grote tribune met al veel Poolse mensen erop. Zijn zij allemaal voor ons gekomen? In de kleedkamers bleek het serieuzer te zijn. We kregen tenues aangereikt en ze hadden een Nederlandse vlag die het veld opgedragen moest worden, waarna het Wilhelmus moest worden gezongen. De wedstrijd begon en al snel werden tegendoelpunten gescoord. Voordat de tweede helft begon, heb ik daarom samen met een ander meisje iedereen gevraagd om de Nederlanders aan te moedigen door, als ze het veld op lopen, hard 'HOLLAND' te roepen. Hoewel de sfeer heel gezellig was, hebben we helaas niet gewonnen.

Na de voetbalwedstrijd hebben we de dag gezellig afgesloten bij het kampvuur, met worst die we boven het kampvuur konden braden en verder was er brood en augurk. Bij het kampvuur hebben we met de Poolse jongeren liedjes gezongen in het Engels. Na het kampvuur moment gingen de voetjes van de vloer en hebben we gezellig gedanst. Als opwarmer hebben we de Poolse dans gedaan, die we al in Nysa hebben geleerd. Ook wij Nederlanders hebben onze skills laten zien. Al met al hebben we er een gezellige avond van gemaakt met heel veel lol!

Veel liefs aan iedereen thuis
Joyce


Vrijdag 22 augustus was een zeer bijzondere dag: het was in de parochie van Ujazd, waar wij in de gastgezinnen verblijven, de dag van barmhartigheid. Deze barmhartigheid kwam tot uiting door het bezoeken van de gevangenen. De spanning steeg naarmate we de (zwaar bewaakte) gevangenis naderden en we na de strenge controle de gevangeniskapel binnen traden waar de gevangenen al in de banken zaten. Samen met de gevangenen baden en zongen wij en een van de gevangenen vertelde in zijn getuigenis hoe hij in de gevangenis Jezus heeft leren kennen en tot geloof kwam. De spanning en angst voor de ontmoeting veranderde in verbroedering. Gevangen of vrij, we voelden ons verbonden door het samen zingen, bidden en ervaringen delen met elkaar. Het was bijzonder om gevangenen te bezoeken en te zien dat zij er het beste ervan willen maken en hun talenten (zang, schilderen, beeldhouwerken, etc.) inzetten.

Vervolgens gingen we naar Barka, een wooncentrum waar ex-gedetineerden en verslaafden begeleiding en vorming ontvangen, omdat het voor hen moeilijk is om in de gewone samenleving mee te draaien. Hier konden we de bewoners persoonlijk spreken, horen hoe ze in hun leven groeien en zien hoe ze wonen. Wat opvalt is dat ze open, gastvrij en vriendelijk zijn. De ontmoeting heeft meer begrip gebracht voor de ex-gedetineerden, maar we zijn vooral dankbaar voor de vreugde die dit bezoek heeft gegeven.

Aan het einde van de middag liepen we de kruisweg. Terry, Pieter en Bram hadden de eer om het grote kruis te dragen. De jongeren liepen de kruisweg, die ongeveer 2 km lang was en van de ene parochiekerk naar de andere loopt. De grote stoet van jonge mensen liep achter het kruis aan als teken dat ze Jezus willen volgen. Het was echt heel bijzonder om de kruisweg te lopen op openbare wegen. De kruisweg heeft mij opnieuw doen beseffen hoeveel God wel niet voor ons over heeft en dat we deze goddelijke liefde door dienen te geven aan anderen.
Tenslotte zijn we nog naar de verjaardag geweest van een van de jongeren van onze reis, die in een ander gastgezin verblijft. Het was een intensieve, gezellige en prachtige dag geweest.