Nog één nachtje slapen..

Daar zitten we dan.. nog even de laatste dingen bespreken, paklijsten controleren en deze blog aan te maken. Hoezo veel dingen tegelijk? Maar wel logisch als je na gaat wat er allemaal door me heen gaat.
Heb ik alles? Wat voor weer is het daar? Zal ik goed slapen? Hoe zal de reis zijn? Wie zal ik daar ontmoeten? hoe zal de sfeer zijn? Hoe is het in Ujazd? Hoe druk zal het in Krakau zijn? Hoe is het om Auschwitz te bezoeken? Zo, nu hebben jullie even een kijkje in mijn hoofd gehad. Drukke boel daar toch?

Het is voor jullie vast ook helemaal voor te stellen dat ik nog niet slaap. Wow.. ik zie nu dat het al over 12en is vandaag gaan we gewoon. Vanavond om 19:00 zitten we in Utrecht in de bus en staan er heel veel mensen om ons uit te zwaaien. Het gedag zeggen hebben we dan gelukkig achter de rug. Dat is vaak niet zo mijn ding. Dus ik maak ervan: Ik zie jullie in augustus, doei! Natuurlijk met veel geknuffel en gekus, want dat hoort er, vind ik, nu eenmaal bij.

Met twee bussen vertrekken we dan richting Deventer waar de groep compleet wordt gemaakt. En dan richting de grens, Duitsland in en op naar Polen. Heerlijk dat we 's nachts rijden dan kan ik hopelijk nog even een aantal uurtjes slapen, want vannacht gaat dat, vanwege de zenuwen, misschien niet helemaal lukken..

Zo het eerste berichtje staat erop en er volgen er hopelijk nog wel een aantal. We zijn daar 2,5 week, dus dat moet vast wel lukken.

Voor nu welterusten!

Liefs van een beetje zenuwachtige Joyce
en een ontspannen Bram (naast me)